ڪَرِ ڪي ڳالَهڙِيُون، ڪَنڊا! ڍورَ ڌَڻِـيُنِ جُون؛ ڪِئَن سي راتَڙِيُون، ڪَنهِن پَرِ ڏِينهَن گُذارِئين؟ 2 جان تو هُئَڙو سُورُ، ڪَنڊا! ڍور ڌَڻِـيُنِ جو؛ مٿي لامُنِ ٻُورُ، مورِيءَ مَڃَرَ نه ڪَرِئين. 3 ڪَنڊا! تُون ڪيڏو، جَڏهِن ڀَرِيو ڍورُ وَهي؟ جَسودَنِ جيڏو، تو ڪو گَڏِيو پَهِيَڙو؟ 4 سَچُ ڪِ سُڪو ڍورُ، ڪنڌِيءَ اَڪَ ڦُلارِيا؛ جُنگنِ ڇَڏِيو زورُ، سَرُ سُڪو، سُونگي گَيا. 5 سُڪِي ڍورُ ڍَيُون ٿِيو، ڪنڌِيءَ ڏِنو ڪائو؛ سو پاڻي پَٽِيهَلَ ۾، اَڳِيون نه آيو؛ ماڙُهنِ ميڙائو، ڪَنهِين ڪَنهِين ڀيڻـئِين. 6 ڍورُ نه اَڳـينءَ ڍارَ، مهَندِ مَلاحَنِ لَکِيو؛ موڙي ڇوڙِيا مَڪُڙا، پَسِي پاڻيءَ پارَ؛ جَسودَنِ جيها يارَ، پِيَڙا وِيرَ وِماسَ ۾. 7 جان واهُڙَ ۾ وَهُ، تان تون، مَڇَ! نه موٽِئين؛ ڪائي ۾ ڪوه ڪَرِئين، پوءِ موٽَڻَ جو پَھُ؟ سِرَ مَٿي تُون سَھُ، مَهِميزُون مَلاحَنِ جُون. 8 جان جَرُ هُئَڙو جالَ، تان تُون، مَڇَ! نه موٽِئين؛ پَوَندِيَءِ اَڄ ڪِ ڪالَ، سانڀويُون سانگِنِ جُون. 9 جان جَرُ هُئڙو سِيرَ، تان تُون، مَڇَ! نه موٽِئين؛ آڏا اَڏي ڪِيرَ، گَھٽَ به جَھـلِيَءِ گھاتُئين. 10 مَتو آهِين مَڇَ! ٿُلهو ٿو ٿُونا هَڻِين؛ جا تو ڏِٺِي اَڇَ، تَنهِن پاڻِيءَ پُنا ڏِينهَنڙا. 11 ڪُنڍِي ڪَلِيُنِ وِچَ ۾، جَڏهِن هَنيائُون؛ موتِ نه ماريائُون، ڏورِ ڏئي وِيا ڏُکَ جِي. وائي